Trauma Opstelling
Crisis is unavoidable. Perhaps it could be more accurately described as the meeting of two immense storm fronts, the squally vulnerable edge between what overwhelms human beings from the inside and what overpowers them from the outside.
(…)
The immense wave on the outside is the invitation to give that self up, to be borne off by the wave and renamed, revealed and re-ordered by the powerful flow.
(David Whyte)
Crisis komt in ieders leven voorbij. Een persoonlijke crisis, een crisis in de relatie, een zakelijke crisis. We hebben met de Corona crisis wederom gemerkt hoe kwetsbaar we zijn als mens en hoe snel we dan individueel en collectief in overlevingsmechanismen terecht komen als we ons door angst laten regeren.
Crisis vraagt om even pas op de plaats te maken, de vragen te vinden om een poosje mee te leven, en het zoeken naar oplossingen tijdelijk uit te stellen: Wat vraagt om aandacht? Welke waarden zijn in het geding? Welk verlies is er te dragen? Welke behoeften worden onderdrukt? Eerlijk de realiteit onder ogen durven komen is een spannend en erg waardevol proces.
Trauma
Trauma gaat niet over de gebeurtenis die heeft plaatsgevonden, maar over het effect van deze gebeurtenis op ons. Dit effect is vaak op meerdere lagen waar te nemen: in de cellen, in de hormoonhuishouding, in het zenuwstelsel, het immuunsysteem en er is een effect op de psyche. Trauma betekent dat je als mens de impact van een bepaalde situatie niet kon verwerken. En om niet overspoeld te worden door de golf van angst of pijn die er is, splitsen we dit af. Om de splitsing in stand te houden ontwikkelen we een overlevingsmechanisme dat ons helpt om de pijn, het verdriet of de machteloosheid niet te hoeven voelen. Ons perspectief vernauwt en er ontstaat chaos, ofwel dissociatie: we verdwalen soms in onze eigen psyche en zien door de bomen het bos niet meer…
En, ergens in ons zit ook het diepe verlangen om weer heel te zijn. Het verlangen om beweging te brengen in de starre fixatie die ontstaan is, zowel fysiek als psychisch. Een verlangen om ons perspectief weer te verbreden en weer vrij over onze talenten te kunnen beschikken. Om met dat wat uitgesloten of afgesplitst was, je weer opnieuw te verbinden en de spanning te ontladen. Dan ontstaat er weer ruimte om een nieuw perspectief te zijn.
Methodiek van Psychotrauma opstellingen
Trauma tast ons vermogen aan om contact met anderen aan te gaan, doordat patronen van verbinding worden vervangen door patronen voor bescherming. Wanneer je je dit weer bewust wordt en weer in contact kunt komen met die stukken van jezelf waarmee de verbinding ooit is verbroken, geeft dit meer ruimte in je systeem. Meer ruimte voor jou om verbindingen aan te gaan met anderen.
Het werk begint met het formuleren van een intentie: een zin waarin je een verlangen, vraag of wens uitspreekt. Vervolgens gaan we hiermee aan de slag middels een zelfresonantie met innerlijke delen die hiermee te maken hebben. Deze methodiek is ontwikkeld door prof. dr. Franz Ruppert en heet voluit: ‘Identity oriented Psychotrauma theory and Therapy’.
Wanneer de gefragmenteerde delen weer een geheel kunnen worden, kunnen we als mens de behoeften die we hebben opgesloten achter de emoties weer toelaten. Dit werkt transformerend. Dissociatie wordt associatie: ofwel, dat wat uitgesloten of afgesloten was, wordt weer geïntegreerd in het systeem. Zowel fysiek als psychisch brengt dit vaak rust.
Een ervaring van een cliënt:
Mijn opstelling van mijn verlangen ‘Ik wil angstvrij met mezelf kunnen zijn’ werd gerepresenteerd door vier representanten.
Brenda vroeg me eerst om uit mijn zin drie stukken te halen. Bij elk deel vroeg ik de representant of hij die wou vertegenwoordigen. Mijn drie delen waren: ‘zijn’, ‘mezelf’, en ‘angstvrij’. Ik vond het geweldig om te zien hoe elke representant gelijk nadat hij in een van mijn delen was veranderd, volkomen van lichaamshouding veranderde. Zo heb ik ‘zijn’ als er stevig/krachtig ervaren, ‘mezelf’ als heel kwetsbaar en jong en ‘angstvrij’ ruimte gevend aan boosheid. In eerste instantie ervoer ik ze niet als deel van mij, maar dat veranderde al heel snel, vooral ook toen de verschillende delen met elkaar en met mij in gesprek gingen. Ze hielden me met zijn allen een innerlijke spiegel voor. Normaal zie ik alleen mijn buitenkant in de spiegel, maar nu voor het eerst ook mijn binnenkant. Ik kon alles lijfelijk ervaren, zelfs al was de opstelling online.
Tenslotte werd mijn tweelingzus, die in ons gezin wel welkom was, erbij gehaald.
De opstelling heeft me opgeleverd dat ik door mijn ‘zijn’ nu bestaansrecht voel, dat mijn ‘mezelf’ jong en kwetsbaar is en er op deze manier mag zijn en groeien. ‘ Angstvrij’ heeft me gegeven dat mijn boosheid/felheid er mag zijn en heel veel kracht in zich heeft. Ik ben blij dat mijn zus er ook bij kwam, daardoor kon ik ervaren dat er geen klik tussen ons zal komen. Dat is minder pijnlijk dan altijd in hoop en onzekerheid te blijven leven.
De opstelling werkt lang door, er komen veel emoties vrij die rust geven in mijn lijf. Ik voel me vrijer in mijn contacten met andere mensen, vrijer om te zeggen wat ik voel en denk. Ik ben veel dichter bij mezelf gekomen.
Met dank aan de zorgvuldige, respectvolle begeleiding van Brenda.
Verlangen
Ik, ontstaan uit vloeibare stoffen
wil tot ontplooiing kunnen komen,
angstvrij, in een omgeving
met warmte en liefde om me heen;
mezelf leren kennen in al haar facetten,
kunnen spelen, groeien, leren en
zijn, in deze wereld.T.S.